Hi, DJ Raqi! Isa akong nanay na may dalawang anak. &rsquo;Yung panganay ko, five years old na. &rsquo;Yung bunso, one year old naman, pero nagkaroon ng twist ang motherhood ko. Gusto ko lang i-share &rsquo;yung journey ko so far pati na rin &rsquo;yung mixed emotions na patuloy na bumabalot sa akin. Sana may mga maka-relate na mga magulang na katulad ko. Itago mo ako sa pangalang Winnie at ito ang aking Secret File.
Five years ago, isinilang ko &rsquo;yung panganay ko via caesarean delivery. Baby boy ang panganay ko. Ang tawag namin sa kanya, s&rsquo;yempre, Kuya. Na-emergency CS ako sa panganganak kasi hindi na bumuka &rsquo;yung cervix ko noong panahong nasa labor stage na ako. Hanggang one centimeter lang tapos hindi ko namalayan the night before, nag-leak na pala &rsquo;yung amniotic fluid sa sinapupunan ko. Delikado pala &rsquo;pag naubos &rsquo;yon. Puwedeng ikamatay ng bata sa loob ng tiyan ko. Ni hindi ko namalayan na nag-leak na &rsquo;yon dahil naihi ko na pala. Nalaman ko na lang kinabukasan noong na-ultrasound na ako, halos ubos na &rsquo;yung fluid. Kaya &rsquo;yon, imbes na normal delivery, nahiwa ang tiyan ko nang wala sa oras at plano. Tinurukan ako ng anesthesia sa likod at unti-unting isinagawa ang Caesarean procedure. Mabuti na lang, safe kong ipinanganak ang panganay ko. Ang lakas nga ng iyak, eh. &rsquo;Yung iyak niya, rinig na rinig ng daddy niya na naghihintay lang noon sa labas ng operating room. Nakuwento ng daddy niya sa akin na alam niyang kay baby boy &rsquo;yung iyak na &rsquo;yon. Palaban &rsquo;yung iyak, eh. Sigaw nang sigaw! Mga ilang araw din kaming nag-stay sa hospital kasi kailangan niya noon ma-blue light para maagapan ang infection kung sakaling nakalunok siya ng sarili niyang poopoo noong naubos ang fluid ko. Sa awa ng Diyos, wala namang naging komplikasyon &rsquo;yung panganganak ko sa panganay ko. Pagkatapos niyang ma-newborn screening at hearing test, nakauwi rin kami sa bahay.
 Hindi biro ang mag-alaga ng newborn, DJ Raqi. Noong bagong panganak namin sa kanya, halos wala kaming masyadong pahinga at lagi akong puyat, kulang sa tulog kasi kailangan niyang mag-breastfeed exclusively sa akin halos every two to three hours. Every time na dedede siya, kailangan ko rin siyang i-burp sa balikat ko nang patalikod for 30 minutes. Saka ko lang siya puwedeng ihiga sa kama kapag nakadighay na siya nang maayos. Minsan naman, iiyak siya dahil nakapag-poopoo kaya kailangan niyang mahugasan at mapalitan ang diaper niya. Ganyan ang routine namin nang ilang buwan. Nabinyagan ang panganay namin exactly three months after ng birthday niya. Unti-unting natuto &rsquo;yung panganay namin na gumapang, ngumiti, at maglakad bago siya mag-one year old. In between, may mga panahong tinatamaan siya ng sakit tulad ng ubo, sipon, LBM. &rsquo;Yon &rsquo;yung mga panahong takot na takot kaming ma-hospital siya. Sa awa ng Diyos, nalampasan naman namin &rsquo;yon lahat.
Hanggang sa sumapit din ang first birthday niya. Nakakapaglakad na siya, nakikisalamuha na sa amin, malambing, mahilig mag-kiss, mahilig mag-hug. May eye contact naman. &rsquo;Yon nga lang minsan, &rsquo;pag tinatawag mo &rsquo;yung pangalan niya, hindi agad lumilingon.
Sundan ang kuwento ni Luna rito sa <a href="https://www.facebook.com/RaqiTerra" target="_blank" rel="noopener">Raqi</a>&rsquo;s Secret Files.